Strukturalne i regionalne aspekty międzynarodowych cykli koniunkturalnych

Opis projektu

Projekt stawia dwa główne pytania. Pierwszy dotyczy stopnia współprzemieszczania się sektorowych cykli koniunkturalnych oraz mechanizmów transmisji, które umożliwiają ich propagację. Odpowiedź
na to pytanie pozwala na przewidywanie przyszłego przebiegu cyklu koniunkturalnego w UE oraz możliwości utrzymania i rozszerzenia unii walutowej w Europie. Znajomość mechanizmów transmisji
i stopnia współruchu sektorowego może przyczynić się do zrozumienia roli zmiany składu sektorowego dla współruchu cykli koniunkturalnych. Drugie pytanie dotyczy delimitacji obszaru, w którym utrzymanie wspólnej waluty jest optymalne, w oparciu o obiektywne kryterium wywodzące się bezpośrednio z teorii OCA.

Badania będą miały charakter nowatorski i podejmą różne tematy, które dotychczas nie były należycie zbadane ani w literaturze polskiej, ani zagranicznej. Nowatorstwo projektu w porównaniu z istniejącą literaturą można podsumować następującymi punktami. Po pierwsze, praktycznie nie istnieje literatura na temat sektorowych źródeł synchronizacji cykli koniunkturalnych. W związku z tym dokładne badania w tej dziedzinie są bardzo obiecujące zarówno pod względem badań naukowych, jak i możliwości rozpowszechniania wyników. Analiza sektorowych źródeł cykli koniunkturalnych może potencjalnie odpowiedzieć na główne pytania dotyczące natury międzynarodowych cykli koniunkturalnych. Po drugie, zaproponowana metodologia jest kolejną nowością, gdyż rozróżnienie między względną istotnością czynników międzynarodowych, sektorowych i krajowych w dynamicznym otoczeniu nie było dotychczas stosowane w badaniach. Po trzecie, nigdy w literaturze nie podjęto próby powiązania między sektorowymi przepływami międzygałęziowymi a stopniem synchronizacji cykli koniunkturalnych. Po czwarte, choć analiza regionalnych źródeł synchronizacji cykli koniunkturalnych jest bardzo popularna w literaturze ekonomicznej, dotychczas badania opierały się na dość uproszczonej metodologii opartej na współczynnikach korelacji stóp wzrostu PKB
lub cyklicznych składników PKB wyodrębnionych za pomocą filtra HP . Metody te były szeroko krytykowane w literaturze. Co więcej, brakuje mu podstaw teoretycznych. Nowością prezentowanego tu podejścia jest zastosowanie metody BDFM, która pozwala na dekompozycję wariancyjną szeregu
na czynnik europejski, krajowy i regionalny. W konsekwencji ocena gotowości danej grupy krajów opiera się na obiektywnych kryteriach wywodzących się bezpośrednio z teorii OCA.