Kryptowaluty charakteryzują się niestabilnymi kursami, których dzienna zmienność potrafi osiągać nawet kilkadziesiąt procent ich wartości. Ze względu właśnie na tę cechę kryptowaluty zyskały całą rzeszę fanów, ponieważ szybko można osiągnąć bardzo wysokie stopy zwrotu. Oczywiście to, co dla jednych będzie zaletą dla innych może być przeszkodą. Ryzyko związane z fluktuacją kursów sprawia, że część inwestorów wycofuje się z rynku kryptowalut. W coraz większej liczbie miejsc można płacić za zakupy, czy wypłacać z bankomatów równowartość kryptowalut w tradycyjnych walutach, jednak, często nie jest to opłacalne dla konsumentów przez ciągłe zmiany cen. Czy jest więc miejsce w świecie kryptowalut dla stabilnych coinów? Czy są one w ogóle możliwe do stworzenia i utrzymania?
Stablecoin – co to jest?
Stablecoin, po polsku: stabilna kryptowaluta, ma na celu zapewnieniu stabilnych cen danemu coin’owi. Biorąc pod uwagę dużą niestabilność rynku, kryptowaluty nie mogą być brane za pewnik przy dłuższym inwestowaniu nakierunkowanym na utrzymanie wielkości portfela inwestycyjnego lub jego pomnażaniu. Idea stabilnych kryptowalut powstała, by móc zapewnić inwestorom względną stabilność na rynku. Dzięki stablecoin’om łatwiej będzie „wyprowadzić” zyski lub „zamrozić je” we względnie stabilnej kryptowalucie, by przeczekać okresy największych wahań lub by można było za ich pomocą dokonywać zakupów w codziennym życiu. Pomysł na stworzenie stablecoin’ów nie jest niczym nowym, inwestorzy od dawna zastanawiali się co zrobić, by otworzyć furtkę pozwalającą na ucieczkę lub przeczekanie dużych wahań kursowych na krytpowalutach, jednocześnie „nie wychodząc” z kryptowalut.
Obecnie jedną z najbardziej znanych stabilnych kryptowalut jest Tether, który powiązany jest z kursem dolara amerykańskiego. Coin ten ma być zawsze w stosunku jeden do jednego do dolara amerykańskiego. Jest to kryptowaluta szczególnie popularna wśród klientów giełd, na których nie ma możliwości inwestowania w parze z walutami FIAT. Pojawia się tutaj jednak kilka pytań, najważniejsze to, czy rezerwy tej firmy będą wystarczające, by w razie masowej ucieczki inwestorów z rynków kryptowalut była w stanie pokryć w pełni emisję i transfer z coin’a na USD. Innymi wartymi uwagi stablecoinami są MakerDao, również powiązana z amerykańskim dolarem za pomocą stabilnych kontraktów opartych na Ethereum, Havven powiązana z kursem innych coin’ow, czy Basecoin, również powiązany z kursem USD.
Tworzenie stabilnej kryptowaluty
Tworzenia stabilnych kryptowalut, najczęściej ma miejsce, poprzez wykorzystanie jednego z trzech sposobów.
Pierwszym ze sposobów jest połączenie kursu danego coin’a z inną „normalną” walutą (dolarem amerykańskim, funtem brytyjskim itp.), tak jak np. w przypadku Tether’a. Jest on stosunkowo najprostszym rozwiązaniem, jednak jak każde rozwiązanie ma swoje słabe strony. Mianowicie może być w dużej mierze podatny na manipulacje, a dodatkowo tak, jak w przypadku Tether’a trzeba poddać w wątpliwość, czy będą dostępne odpowiednie rezerwy w walucie, do której jest przyrównywany.
Kolejnym sposobem jest powiązanie coin’a, z kursem innych kryptowalut. W tym przypadku przeliczenia byłyby prawdopodobnie bardziej skomplikowane, niż przyrównanie jeden do jednego, jak w pierwszym pomyśle. W hipotetycznej kryptowalucie opisywanej przez Quereshi możnaby wymieniać w następujący sposób: za pomocą 200 dolarów w kryptowalucie Etherum stworzonoby 100 coin’ów w stabilnej kryptowalucie, każdy z coin’ów miałby wartość jednego dolara amerykańskiego. W przypadku spadów i wahań kursowych, stablecoin’y i tak miałyby stabilny kurs dzięki swoim rezerwom w kryptowalucie.
Jest jeszcze trzecia opcja tworzenia stablecoin’ów – w oparciu o tego coin’a, którego chcemy stworzyć. Oznacza to, że ta stabilna kryptowaluta, jej kurs, uzależniony byłby od samej siebie. Quereshi opisuje ten pomysł jako „Udziały Senioralne”. Idea ta byłaby powiązana z tzw. inteligentnymi kontraktami, kontrakty te wpływają na rynek, utrzymując go w zaprogramowanej równowadze. Dzięki nim cena coin’a byłaby zawsze stała, ponieważ gdyby wzrosła ponad limit inteligentne kontrakty zaczęłyby wyprzedawać te coin’y, dopóki cena by nie spadła. W przypadku zbyt niskiej ceny, kontrakty te zaczęłyby skupować coin’y, by generować popyt.
Każda z nich ma swoje plusy i minusy. Jeżeli inwestorom zależy na odporności na duże wahania kursów powinni skłaniać się w kierunku stablecoin’ów powiązanych z tradycyjnymi walutami. W przypadku, gdy dużą wagę przykładać się będzie do tego, by stabilna waluta była zdecentralizowana, wtedy coin związany z kursem tradycyjnej waluty nie będzie najlepszym rozwiązaniem. To sytuacja, gdy warto wziąć pod uwagę kryptowaluty oparte na innych coin’ach lub na samych sobie. Natomiast, jeżeli inwestorom zależy na tym, by obiekt, od którego uzależniamy cenę coin’a był stabilny, wtedy należałoby stworzyć go w oparciu o tradycyjną walutę lub w oparciu o samego tworzonego coin’a.
Korzyści ze stabilnych kryptowalut
Stablecoin’y z samej nazwy gwarantowałyby stabilność kursu. Ich plusem byłaby względna prostota w strategii wyjścia z kryptowalut na stablecoin’a i następnie na tradycyjną walutę. Jeżeli udałoby się wypracować bezpieczne, zgodne z prawem, ze stosunkowo niskim ryzykiem rozwiązanie na umożliwienie pojawienia się i istnienia stablecoin’ów, wtedy byłoby miejsce na rozwój pożyczek przy użyciu technologii blockchain i inteligentnych kontraktów, na stworzenie instrumentów pochodnych, takich jak derywatywy opierające się na stablecoin’ach, instrumenty przewidywań rynkowych etc. Stablecoin’y są idealnym narzędziem w hedgingu przeciwko niekorzystnym wahaniom kursów.
Kontrowersje
Uzależnienie wartości coin’a od innej, tradycyjnej waluty może nieść ze sobą wiele zagrożeń. Nie jest to jednak niespotykana dotąd forma postępowania przez instytucje finansowe, co prawa duża część banków centralnych powoli odchodzi od takich rozwiązań, jednak w historii było wiele takich przypadków, które nie skończyły się fortunnie. Powiązania walut do innych walut, czy kryptowalut, zapewnienie stałych cen, są sztywne i niezwykle trudne do utrzymania. Przykłady tragicznych skutków takiej polityki podczas niekorzystnych warunków gospodarczych można by mnożyć – kryzys meksykańskiego peso z 1994 roku, kryzys rubla z 1998 roku, czy Czarna Środa w Wielkiej Brytanii. O ile nie zostaną utrzymane określone zachowania rynku, takie rozwiązanie nie będzie możliwe do utrzymania na dłuższą metę.
Aleksandra Pilipiuk
Bibliografia:
